به گزارش ایسنا، پوریا عسگری عصر امروز(سه‌شنبه، ۱۸ دی) در نشستی با موضوع “بررسی آثار تحریم بر حق سلامت” با بیان این‌که تحریم‌ها به‌صورت کلی به دو گروه بزرگ تحریم‌های بین‌المللی و غیر بین‌المللی تقسیم می‌شوند، اظهار کرد: تحریم‌های بین‌المللی شامل تصمیم‌های تنبیهی است که از طرف شورای امنیت سازمان ملل متحد در نظر گرفته می‌شود. در حال حاضر منظور ما تحریم‌های غیر بین‌المللی که شامل تحریم‌های سازوکارهای منطقه‌ای و تحریم‌هایی که توسط برخی دولت‌ها وضع می‌شوند، است.
این استاد حقوق بین‌الملل عنوان کرد: باید بررسی کنیم که آیا تحریم‌های ثانویه وضع شده که کشورهای تامین‌کننده حق سلامت را هدف قرار می‌دهند و با آمریکا و ایران رابطه دارند، از حیث حقوق بین‌الملل مورد پذیرش است یا خیر؟ یعنی اگر دولتی در چهارچوب قانونی خود، قانونی را از مجاری قانونی وضع کرده و شرایطی را برای تجارت خود ایجاد کند، آیا باید در دایره حقوق بین‌الملل برای این تجارت حدودی قائل شود یا خیر؟
وی با اشاره به این‌که در قطعنامه ۲۲۳۱ همه دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی متعهد به اجرای قطعنامه شده‌اند که آن قطعنامه لغوکننده همه تحریم‌ها علیه ایران شامل یک‌جانبه اولیه و ثانویه بود، خاطرنشان کرد: اعمال چنین تحریم‌هایی علیه ایران می‌تواند ناقض قطعنامه ۲۲۳۱ باشد. همه دولت‌ها متعهد هستند تحریم‌ها را تا جایی اجراء کنند که با حق بر سلامت شهروندان ایرانی مغایرتی نداشته باشد. حدود ۴ دهه است که ایران هدف تحریم قرار گرفته است. اتفاقی که به واسطه تحریم‌ها درباره ایران می‌افتد در تاریخ ثبت می‌شود، اما با وجود ۴ دهه تحریم در زمینه مستندسازی به خوبی عمل نکرده‌ایم. تحریم نباید به بهانه‌ای تبدیل شود که همه چیز را گردن آن بیاندازیم زیرا در برابر سلامت شهروندان مسئول هستیم.
انتهای پیام
