به گزارش ایسنا، مهدی پیری امروز در میزگرد بررسی مسائل حقوقی، فنی و اقتصادی توافقنامه پاریس که در دانشگاه تهران برگزار شد، اظهارکرد: توافقنامه پاریس یک معاهده بین‌المللی است چون تشریفات الحاق آن در مجلس طی می‌شود.

وی با طرح این پرسش که آیا برنامه مشارکت ملی جزو تعهدات کشور ما به حساب می‌آید یا خیر؟ گفت: برنامه مشارکت ملی اعلام شده جزو تعهدات کشور ما است و ما ملزم به اجرای آن هستیم.

این استادیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران ادامه داد: بر اساس متن توافقنامه پاریس اگر قبلا برنامه مشارکت ملی مد نظر خود را اعلام کرده باشیم با تصویب توافقتنامه پاریس، این برنامه مشارکت ملی مد نظر (INDC) به برنامه مشارکت ملی معین (NBC) تبدیل می‌شود. مگر اینکه رسما اعلام کنیم که برنامه مشارکت ملی مد نظر ما تغییر کرده است.

پیری در مورد اینکه آیا اجرای توافقنامه پاریس برای کشور ما مفید است یا خیر؟ گفت: به‌طور قطع این توافقنامه مفید است چون ما نیاز داریم که در جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای حرکت کنیم. به این دلیل که در شرایط کنونی از اثرات ناشی از تغییر اقلیم آسیب می‌بینیم اما باید بدانیم که این معاهده الزام آور است.

وی ادامه داد: بر اساس متن توافقنامه پاریس می‌توانیم برنامه مشارکت ملی خود را ارائه و آن را به شکل الزام آور اجرا کنیم همچنین می‌توانیم برنامه‌های دیگری را به‌صورت داوطلبانه اعلام و اجرا کنیم اما سوال این است که آیا با الحاق به توافقنامه پاریس و اعلام برنامه مشارکت ملی اگر نتوانیم به تعهدات خود عمل کنیم تنبیه می‌شویم یا خیر؟ در ماده ۱۵ توافقنامه پاریس اشاره شده که کمیته‌ای تشکیل خواهد شد که موظف است پایبندی یا عدم پایبندی دولت‌ها را به تعهدات اعلامی خود کنترل کند. کشورها نیز باید به طور مستمر گزارشات مربوط به فعالیت‌های خود را ارائه کنند.

پیری تاکید کرد: نتیجه این است که کمیته مد نظر ماده ۱۵ توافقنامه پاریس اعلام می‌کند که کشورها تا چه حد به تعهدات خود عمل کرده‌اند اما اینکه آیا عمل نکردن به تعهدات باعث تنبیه می‌شود یا خیر؟ باید بگویم این موضوع به طور روشن از متن توافقنامه قابل استنباط نیست اما رویکرد حقوق بین‌الملل رویکرد تنبیهی نیست. حقوق بین‌الملل مکانیزمی دارد که رویکرد آن تنبیهی تلقی نمی‌شود بنابراین باید اسناد بین‌المللی را در چهارچوب حقوق بین‌الملل تفسیر کنیم.

این استاد حقوق دانشگاه تهران در ادامه تاکید کرد: مشکل ما الحاق به توافقنامه پاریس نیست بلکه مشکل ما این است که برنامه‌ای برای اجرای تعهدات خود در قبال الحاق به این توافقنامه نداریم. به طور مثال در چارچوب انرژی‌های نو اقدام حمایتی صورت نگرفته است بنابراین از نظر من نباید کاری را انجام دهیم بدون آنکه برنامه ریزی برای اجرای آن داشته باشیم.

پیری با طرح این پرسش که چرا با وجود مشکلات تحریمی و محدودیت‌های متعدد، باید مسئولیت‌های کمی بپذیریم،گفت: می‌توانیم عضو توافقنامه بشویم اما لازم است که تعهدات را تغییر دهیم تا مسئولیت کمتری برای وزارتخانه‌های نیرو و نفت ایجاد کند چون تعهدات با شرایط امروز کشور و محدودیت‌های موجود سازگاری ندارد بنابراین لازم است نگاه همه جانبه به  تعهدات توافقنامه پاریس داشته باشیم و به همه محدودیت‌ها توجه کنیم.

انتهای پیام