سیاست را از فوتبال مشق کنیم

به گزارش گروه سیاسی ایرنا، تماشاگرانی که ۱۰ دقیقه نخست بازی ایران و مراکش را می دیدند، کمترین شانسی را به پیروزی ایران قائل بودند اما ایران با تحمل فشارهای ابتدایی، اندک اندک به بازی بر گشت و با ارائه یک بازی منطقی موفق شد تیم قدرتمند آفریقایی را شکست دهد.
تیم ایران چگونه توانست از سد حریف خود بگذرد؟ در زیر به برخی از دستورات تاکتیکی این بازی اشاره می کنیم مواردی که می تواند چراغ راه فعالان سیاسی در وضعیت کنونی کشور باشد و به جای سیاسی کردن فوتبال، سیاست را فوتبالی و اصول سیاست را از فوتبال مشق کنیم و بیاموزیم.
* برای موفقیت تیم، علایق قرمز و آبی را کنار بگذاریم. نباید برای بازیکنان جوی درست کنیم که در مواجهه با حریف، ساق هایشان بلرزد.
* پیش داوری نکنیم چون کسی بهتر از کادر فنی به شرایط تیم آشنایی ندارد. نگوییم اگر فلان بازیکن یا مربی بود بهتر بازی می کردیم. مسئولیت نتایج تیم با سرمربی است با انتقادات بی مورد، تمرکز تیم را برهم نزنیم.
* تدابیر تاکتیکی و نقاط ضعف و قوت رقیب را بشناسیم.
* تیم با یک تاکتیک نتیجه نمی گیرد باید برنامه (پلن) B و C داشته باشیم.
* با خوب بازی کردن حریف در دقایق ابتدایی بازی، قافیه را نبازیم فوتبال ۹۰ دقیقه است.
* باید از جلو کشیدن بازیکنان تیم مقابل استفاده کرد و در فرصت مناسب ضربه بزنیم.
* با حملات پیوسته حریف را به اشتباه بیاندازیم.
* یک دست صدا ندارد با کار گروهی باید از سد حریف گذشت. باید با هم دفاع و حمله کنیم اگر بازیکنی اشتباه کرد، بازیکن پشت سرش این اشتباه را جبران کند.
* از حریف چشم بر نداریم نباید به حریف اجازه داد به راحتی به دروازه خودی نزدیک شود.
* یک بازیکن به طور مطلق خوب یا بد نیست ، باید دید برای آن بازی آمادگی دارد یا ندارد تیم در لحظاتی از بازی نیازمند تعویض است فدا کردن یک بازیکن برای اهداف گروه لازم است.
* اسیر جنگ روانی بازیکنان و کادر فنی حریف نشویم و در سخت ترین شرایط یکپارچگی تیمی را حفظ کنیم.
* با هر بار زمین خوردن، بلند می شویم نباید حریف بداند که درد می کشیم.
* گاهی مساوی حتی شکست در یک بازی سکوی پیروزی در بازی های بعدی است.
* داور را یار دوازدهم تیم حریف بدانیم به داور احترام بگذاریم ولی از او انتظاری نداشته باشیم.
* از تمام ظرفیت ها برای رسیدن به هدف استفاده کنیم چون چشم یک ملت به تیم است. بدانیم تاریخ در مورد ما قضاوت می کند.
* بازیکنان تیم باید با جان و دل بازی کنند، آن وقت است که اگر اشتباهی کردند، مردم آنها را می بخشند.
کافی است در مثال های بالا به جای تیم، بازیکنان، حریف، زمین، داور و تماشاگران از عبارت هایی چون نظام سیاسی، جناح های سیاسی، دشمن، نظام بین الملل، سازمان های جهانی و افکارعمومی استفاده کنیم تا به شباهت میان میدان فوتبال و عرصه سیاست پی ببریم.
فوتبال مانند سیاست، میدان رقابت دو گروه است. سیاست هم مثل فوتبال عرصه کنشگری بازیگران است. هر دو برای رسیدن اهدافی فعالیت می کنند. سعی بازیکنان همان قدر در پیروزی یک تیم موثر است که تلاش بازیگران در موفقیت نظام سیاسی. شرط اولیه موفقیت، اولویت منافع تیم بر مصالح شخصی است. بازیگران میدان سخت سیاست باید از قواعد و اخلاق بازی فوتبال استفاده کنند. حفظ یکپارچگی تیمی در مقابل حملات حریف ضروری است کم کاری، تسویه حساب، مچ گیری و دو دستگی بازیگران مانع رسیدن گروه به اهدافش می شود. انسجام گروهی می تواند باعث شود تیم درعرصه بین المللی با اقتدار ظاهر شود.
در وضعیت فعلی کشور نیازمند کار تیمی گروه های سیاسی است. دشمن بر روی فشار اقتصادی، اختلافات داخلی و نارضایتی مردم حساب کرده است. انتظار می رود گروه های سیاسی با حفظ انسجام، کارگزاران سیاست خارجی را در مواجهه با زیاده خواهی غرب همراهی کنند. در این راستا، بهره گیری از تجارب بازی تیم ملی فوتبال ایران در مقابل مراکش، می تواند گروه های سیاسی را در این مسیر یاری کند.
سیام**۳۲۰۲

انتهای پیام /*