به گزارش ایسنا، حسین‌آبادی، در مراسم گرامیداشت استاد کاتوزیان همزمان با سومین سال درگذشت آن مرحوم، ضمن قرائت شعری از حافظ با بیان این‌که بر خلاف آقای کشاورز که مغبون هستند و غبن فاحش دارند، احساس غبن نمی‌کنم، گفت: ما یک سینه حرف داریم. باید بگویم کمتر از آنچه که باید از محضر استاد استفاده می‌کردم، فیض بردم. اما حدود ۴۵ سال در خدمت ایشان بودم اما باز نشد استفاده کامل کنم. از این مغبونم که آن‌گونه که باید از محضر ایشان استفاده نکردم. در جلسه پرسش و پاسخی از من پرسیده شد رابطه شما با استاد کاتوزیان چگونه است؟ شعری از ملک‌الشعرای بهار که شعر سعدی را تضمین کرده بود، به یادم آمد که می‌گوید، کمال همنشین در من اثر کرد وگرنه من همان خاکم که هستم.

وی عنوان کرد: مسائل علمی استاد را دوستان گفتند. اما باید این سئوال را پرسید که چه چیزی استاد کاتوزیان را منحصر به‌فرد کرد؟ یک ویژگی و خصوصیت امکان ندارد انسان را به این اعتبار برساند. سیستم علمی و روش تحقیق ایشان، ایشان را از نظر علمی سرآمد کرده بود اما این موضوع به تنهایی تاثیر نداشت. یکی از معاصران ایشان می‌گفت، کتاب باید زود به بازار بیاید اما واقعا گاهی برای چاپ مطلب فرعی استاد چاپ را به تعویق می‌انداختند.
وی افزود: پایداری ایشان به اصول و منش شخصیتی ایشان در کتاب “از کجا آمده‌ام” به خوبی بیان شده است. مطلب مهمی که باید به آن توجه کرد این است که ایشان هرگز کرنش نکرد. احترام فوق‌العاده‌ای برای اساتید قائل بود ولی در برابر هیچ شخص دیگری نه اغراق می‌کرد و نه کرنش.
حسین‌آبادی خاطرنشان کرد: دکتر کاتوزیان در زمانی که از دانشگاه اخراج شد هیچکس سراغش نمی‌رفت، ایشان هیچ‌گاه از سال ۴۸ تا زمان پایان حیات ذره‌ای احساس کوچکی و حقارت نکرد. بعد از ورود به دانشگاه به هیچ‌وجه درگیر غرور نشد. نه در عزت غرور گرفت و نه در زمان حاشیه‌نشینی احساس کوچکی کرد.
رییس کانون وکلای دادگستری مرکز افزود: مثلی هست که می‌گوید “از دل برود هر آن‌که از دیده برفت”. این مثل در مورد افراد عادی مصداق دارد. معتقدم دکتر کاتوزیان از آن‌هایی است که نامشان واقعا ماندگار است، هم به لحاظ آثار به‌جا مانده از ایشان و هم به لحاظ عشقی که به عدالت داشتند.
انتهای پیام