متاسفیم! دموکراسی گارانتی ندارد! *مهران صولتی

اینکه با فراگیر شدن موج پوپولیسم از اروپا تا امریکا و پیامدهای پیش بینی ناپذیرحضور چهره هایی همچون ترامپ(امریکا)، لوپن( فرانسه) و … در قدرت تا چه حد می توان به نتایج دموکراسی امیدوار بود؟! ( یادآوری کنیم که هیتلر هم کاملا دموکراتیک به قدرت رسید و سپس فاجعه آفرید!) .
واقعیت این است که دموکراسی در عین برخورداری از هاضمه ای نیرومند که می تواند اندیشه های متکثر و رفتارهای متنوع را درون خود هضم کند و قوی تر و فربه تر از میدان خارج شود، به هیچ عنوان گارانتی ندارد!
نمی شود یک بار برای همیشه رای داد و بعد از آن تا انتخابات بعدی استراحت کرد، در روزگار برآمدن پوپولیست ها دموکراسی بیش از همیشه به پاسداری و صبوری نیاز دارد.
زمانی هم که اوباما در آستانه ترک کاخ سفید گفت ؛ ‘ دموکراسی را هر زمان که مفروض بگیریم به خطر می افتد’، اشاره به همین نکته داشت. و اکنون دموکراسی در امریکا عمیقا به خطر افتاده و منافع شهروندان و سایر جهانیان را با مخاطرات جدی مواجه کرده است. شاید اگر سندرز و جنبش برابری خواهانه اش مجال حضور می یافت، یا بخش عمده ای از مردم امریکا به دلیل بی تفاوتی، یا ابتذال ناشی از حضور دو چهره بد و بدتر با مشارکت در انتخابات قهرنمی کردند(مشارکت در انتخابات امسال حدود ۵۵% بود) ، امروز ناچار نبودند که شرمساری ناشی از انتخاب ترامپ را نزد جهانیان به جان بخرند، ولی حضور پررنگ جنبش های اجتماعی بالنده و مطبوعات پرقدرت چشم انداز مشخصی وجود دارد ، هرچند که امروزه فعالان جامعه مدنی امریکا باید بیش از گذشته بار عدم مشارکت حداقلی بخشی از شهروندان آن را به دوش بکشند.
معتقدان به’ سیاست رادیکال’ حدود دودهه است که هشدار می دهند محدود کردن سیاست به رقابت های غیرشفاف حزبی در فضایی که در آن شهروندان نسبت به سیاست مداران بی اعتمادهستند، می تواند به ظهور پوپولیسم بینجامد.
روندی که در آن به دلیل شباهت ملال آور برنامه های احزاب به یکدیگر هویت یابی های قومی و نژادی بیش از پیش افزایش یافته و شهروندان به نحو فزاینده ای از مشارکت سیاسی و اجتماعی ناامید می شوند.در چنین بستری یک منجی پوپولیست می تواند با دیوارکشی سیاسی در جامعه و تشویق سیاست های بیگانه ستیز ، بر موج خستگی یک جامعه فرسوده سوار شده و با ساده سازی روابط پیچیده داخلی و خارجی ، دموکراسی را مات نماید. معادله ای که در آن دموکراسی حقیقی(برابری واقعی)، صحنه را به دموکراسی نمایندگی(برابری آراء) واگذار می کند.
در روزگاری که جهان بیش از پیش در آغوش احزاب دست راستی فرو می رود و’ سیاست هویت’ بر’سیاست حقیقت’ ترجیح می یابد، کنش گران سیاسی باید با شجاعت اخلاقی افزون تر نیازهای واقعی جامعه را بازتاب دهند…
———————————————————————————————
*جامعه شناس ۱۷۴۴ ** انتشاردهنده : علی اصغرافتاده

انتهای پیام /*

ارتباط با سردبیر: newsroom@irna.ir
تماس بی واسطه با مسئولین